سفارش تبلیغ
صبا ویژن

نئاندرتال‌ها در کدام دوره و کجای ایران می‌زیسته‌اند؟
باستان شناسان با توجه به ویژگی‌های ابزارسازی دوره‌های مختلف پارینه سنگی، این دوران را به دوره‌های پارینه سنگی قدیم، پارینه سنگی میانه، پارینه سنگی جدید و فراپارینه سنگی تقسیم کرده‌اند. دوران پارینه سنگی با ساخت اولین ابزارهای سنگی...


 آیا نئاندرتال‌های ایرانی زبان و هنر داشته‌اند؟
قابلیت تکلم و ارتباط کلامی از موارد مورد بحث در نئاندرتال‌ها است. زیرا نمی‌توان آن را به وضوح در استخوان‌بندی و شواهد باستان شناختی یافت. گرچه کشف استخوان «لامی»...


سنگواره نئاندرتال‌ها در چه مناطقی از ایران کشف شده؟
داستان کشف نخستین سنگواره انسان دوره پارینه سنگی در ایران به پس از پایان جنگ جهانی دوم و آغاز مجدد کاوش‌های باستان شناسان آمریکایی در جنوب غرب آسیا، بازمی‌گردد. یک دیرین انسان شناس آمریکایی به نام «کارلتون کوون»...


 نئاندرتال‌ها چگونه مردگان خویش را دفن می‌کردند؟
رویکرد نئاندرتال‌ها در مواجهه با مردگان خویش نیز از جنبه‌های خاص رفتار اجتماعی آنهاست که در گروه‌های انسان ریخت پیش از آنها، مشاهده نشده است...


 نئاندرتال ایرانی چه قیافه‌ای داشت؟
جمجمه نئاندرتال‌ها در مقایسه با جمجمه ما، دراز و دوکی شکل با سقفی کوتاه، پیشانی عقب رفته و کوتاه بود که در جلو، به دو قوس برجسته ابرویی ختم می‌شد...


بازسازی انسان نئاندرتال در موزه بندر عباس

شیوه زندگی و شکار میان نئاندرتال‌ها به چه صورت بود؟

باستان شناسان معتقدند که جمعیت هر گروه نئاندرتال بین 15 تا 30 نفر و در شرایط مساعد نزدیک به 50 نفر بوده است که به صورت کوچ‌رو و در جستجوی منابع خوراکی و دیگر مایحتاج...



نئاندرتال‌ها چه ابزارهایی در کارهای روزمره خود داشتند؟
فرهنگ ابزارسازی انسان نئاندرتال، «موستری» گفته می‌شود که ویژگی عمده آن استفاده از شیوه‌های مختلف تراش سنگ، برای تولید تراشه‌هایی است که یا از لبه تیز آنها استفاده می‌شد یا...


آیا نئاندرتال‌های ایرانی از آتش استفاده می‌کردند؟
در ایران، آثار استفاده نئاندرتال‌ها از آتش، به شکل قطعات ذغال و لایه‌های خاکستر در چندین مکان کاوش شده در غار «کنجی»، غار «قلعه بزی» و چند مکان دیگر...


نئاندرتال‌های ایران چه حیواناتی را شکار می‌کردند؟
در تعدادی از زیستگاه‌های کاوش شده دوره پارینه سنگی میانی ایران، در کنار دست ساخته‌های سنگی، بقایای گونه‌های مختلف جانوری خصوصا پستانداران علف‌خوار، به وفور یافت شده است...


دلایل انقراض نئاندرتال‌ها چه بود؟
انقراض نئاندرتال‌ها یکی از معماهای پیچیده باستان‌شناسی پارینه سنگی است و نظریه‌های مختلفی درباره آن مطرح شده است. در مجموع انقراض یک گونه در طبیعت، امری بدیهی است...




تاریخ : یادداشت ثابت - یکشنبه 95/6/15 | 2:4 صبح | نویسنده : آیدا پاشایی | نظر
مروری بر آنچه بر یک باستان‌شناس ایرانی گذشت؛
دکتر کامیار عبدی، باستان‌شناس برجسته ایرانی پس از هشت سال کشمکش بی‌حاصل با دستگاه بیمار و معلول باستان‌شناسی کشور برای همیشه ایران را ترک کرد.

نخبه‌کشی در باستان‌شناسی 
 باستان‌شناسی مانند بسیاری از دیگر علوم، علمی غربی است و باستان‌شناسانی که در ایران به کار مشغول اند در حقیقت ترجمه علمی را فرامی‌گیرند که سال‌ها قبل، غربی‌ها آن را طراحی و تدوین کرده‌اند. در این بین، عده‌ای هستند که برای فراگیری علم دست اول و بروز باستان‌شناسی به فرنگ سفر می‌کنند. گروهی به فرانسه، آلمان، ژاپن و برخی نیز به آمریکا می‌روند که مانند بسیاری رشته‌های دیگر حرف اول را در علوم می‌زند. اینان رنج غربت و تحصیل به زبان بیگانه را بر خود هموار می‌کنند تا هنگام بازگشت به وطن بتوانند بهتر و اصولی‌تر درباره ایران باستان پژوهش و نتایج پژوهش‌های خود را به دیگر باستان‌شناسان و مردم کشورشان عرضه کنند. 

دکتر کامیار عبدی که بود؟
از بین تمام این افراد کامیار عبدی کسی بود که سال‌ها در دانشگاه‌های شیکاگو و میشیگان درس خواند و باستان‌شناسی روز را فراگرفت و پس از اتمام تحصیل و اخذ مدرک دکتری باستان‌شناسی، چند سال نیز در دانشگاه‌های آمریکا تدریس کرد و سرانجام هشت سال پیش به ایران بازگشت تا آنچه را از غربی‌ها یاد گرفته بود برای خدمت به وطنش به کار گیرد و به دیگر باستان‌شناسان جوان یاد دهد. اما آمدن او همانا و کارشکنی‌ها و سنگ‌اندازی‌ها همان. 
عبدی را که چندین و چند کتاب علمی نوشته یا ترجمه کرده و در مجله‌های معتبر جهانی مقاله دارد و از طرفی مدرک دکتری باستان‌شناسی خود را با گرایش انسان‌شناسی از مهم‌ترین گروه آموزشی این رشته در آمریکا تحت نظر عده‌ای از برجسته‌ترین باستان‌شناسان جهان گرفته بود و بسیاری ساده‌لوحانه دل بسته بودند که وی قرار است باستان‌شناسی ایران را متحول کند، هیچ یک از دانشگاه‌های کشور به استخدام در نیاوردند، اما او در تمام سال‌هایی که در ایران بود به صورت حق‌التدریسی در دانشگاه‌های مختلف به انتقال تجارب و علم خود به جوانان پرداخت. اما آنچه بیش از بلاتکیفی، نداشتن شغلی ثابت و فشارهای مالی عبدی را می‌آزرد، تحقق نیافتن دلیل اصلی آمدنش به ایران، یعنی فعالیت‌های میدانی باستان‌شناسی بود. او به ایران آمده بود تا بررسی و کاوش کند، اما در تمام طول هشت سالی که در کشور بود، به ندرت به او اجازه این کار را دادند. این در حالی بود که مدتی است محوطه‌های ارزشمند باستانی ایران‌زمین به دست عده‌ای نورچشمی نورسیده سپرده شده که بدون صلاحیت علمی یا تجربه کافی صرفا با ارتباطات به آسانی مجوز کاوش و بودجه‌های هنگفت دریافت می‌کنند، اما بازده کارشان برای باستان‌شناسی ایران نزدیک به هیچ است. 

زبان سرخ سر سبز می‌دهد بر باد...
عبدی در تمام طول دولت احمدی‌نژاد که کمر به نابودی باستان‌شناسی ایران بسته بود به دلیل انتقادهای تند و تیزی که به عملکرد سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری ابراز می‌داشت، به قول خودش «ممنوع الکلنگ» بود و در دولت یازدهم نیز به دلیل انحصارطلبی برخی مسئولان و کارکنان پژوهشکده باستان‌شناسی باز هم در انزوا ماند. در این مدت، او درباره بی‌برنامگی و سردرگمی باستان‌شناسی ایران بارها به رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و مدیر پژوهشکده باستان‌شناسی گلایه کرد که طبیعتا به سخنان دلسوزانه عبدی وقعی ننهادند و او را به حاشیه راندند. او در نهایت به معاونت میراث فرهنگی سازمان میراث پیشنهاد کرد بدون دستمزد در محوطه باستانی موسوم به معبد آناهیتا در کنگاور کار کند و آن را سروسامان دهد و در آن پژوهش کند، اما به سنت مرسوم در دستگاه‌های اداری ایران وی را آنقدر سر دواندند که عطای کار را به لقایش بخشید. 
در همین حال، مدام از دانشگاه‌های گوناگون آمریکا از  دکتر عبدی، در مقام یکی از آخرین متخصصان رشته رو به انقراض باستان‌شناسی ایران درخواست می‌شد تا برای تدریس و پژوهش به آنجا برود، اما علاقه او به وطن مانع از مهاجرتش می‌شد. او تمام تلاشش را کرد تا بعدها پیش وجدان خویش آسوده باشد و خود را سرزنش نکند که اگر فلان کار را کرده بود می‌توانست در ایران بماند و کار کند. 
سرانجام عرصه چنان تنگ شد که پس از هشت سال سرخوردگی و اذیت و آزار مستقیم و غیرمستقیم که به سلامت جسمانی و روحی-روانی او آسیب‌های جبران‌ناپذیری وارد کرد، در آخرین روزهای مرداد، عبدی با دلی شکسته، جسمی رنجور و روحی آزرده ایران را ترک کرد. او اینک قرار است در یکی از دانشگاه‌های آمریکا تدریس کند و از ماه سپتامبر نیز در یکی از محوطه‌های باستانی مکزیک کاوش می‌کند، گرچه تمام هوش و حواسش نزد ایران است.

چرا چنین شد؟
اما چرا جامعه باستان‌شناسی ایران، عبدی را که از معدود متخصصان باستان‌شناسی ایران در سطح بین‌المللی است از دست داد؟
چرا سیستم معیوب اداری ایران، با باندبازی و انحصارطلبی و کارشکنی‌ها و تنگ‌نظری‌های بی‌نظیر اجازه می‌دهند امثال عبدی ایران را با نومیدی و دل‌شکستگی ترک کنند؟
در زمانی که فرار مغزها از مشکلات عمده کشور است، آیا نباید از سازمان میراث فرهنگی، به‌خصوص پژوهشکده باستان‌شناسی پرسید که چرا نخواستند زمینه را فراهم کنند تا افرادی مانند عبدی، علی‌رغم تمام خصوصیات اخلاقی فردی و رویکردشان نسبت به نحوه درست انجام کارها، حتی صرفا به دلیل دانش و تجربه‌شان هم شده بتوانند در ایران مانده و کار کنند؟ 
دکتر کامیار عبدی نمونه خوبی است که چگونه دستگاه بیمار باستان‌شناسی ایران (چه در حوزه اداری، آموزشی یا پژوهشی) افراد توانا و منتقدی چون عبدی را که قصد دارند باستان‌شناسی ایران را اصلاح و به‌روز کنند برنمی‌تابد و به بهانه‌های مختلف پس می‌زند تا در نبود آنان در کمای خود فرورفته و آسوده از دست و نظر و زبان افرادی مانند عبدی به روش‌های عقب مانده و خارج از رده خود و بدون هیچ‌گونه برنامه‌ریزی و هدف پژوهشی به خاکبازی‌های بیهوده خود و از همین رهگذر به اتلاف پول بی‌زبان این آب و خاک و تخریب آثار باستانی ایران ادامه دهد؟
آیا بر همگان واضح و عیان و بدیهی نیست که نخبه‌کشی در باستان‌شناسی ایران سرانجام به اضمحلال آن منتهی خواهد شد؟



تاریخ : یادداشت ثابت - پنج شنبه 95/6/12 | 3:29 عصر | نویسنده : آیدا پاشایی | نظر
دندان‌های کشف شده در چین

دندان‌های کشف شده در چین

گنجینه تازه‌یافت شده‌ای از 47 فسیل از دندان‌های انسان‌های اولیه در غاری در جنوب چین، نشان می‌دهد که سابقه مهاجرت‌ انسان‌های اولیه(هومو ساپینس) از آفریقا به آسیا زمانی بسیار قبل‌تر از آنچه تاکنون تصور می‌شد باز می‌گردد.

به گزارش رویترز، دانشمندان اعلام کردند که قدمت این دندان‌ها به هشتاد تا صد و بیست هزار سال قبل باز می‌گردد و قدیمی‌ترین فسیل‌های انسانی هستند که تاکنون در خارج از آفریقا کشف شده‌اند. قدمت این فسیل‌ها، که در غار فویان در استان هونان چین کشف شده‌اند، سی تا هفتاد هزار سال بیشتر از فسیل‌های انسانی است که در اروپا کشف شده‌اند.

وو لیو، انسان‌اولیه‌شناس مرکز علمی انسان‌شناسی چین، می‌گوید: «تا به حال اکثریت جامعه علمی فکر می‌کرد که انسان‌های اولیه(هوموساپینس) تا پنجاه‌ هزار سال گذشته در آسیا حضور نداشتند.» به گفته لیو، قدمت این فسیل‌ها، که دست کم متعلق به 13 انسان اولیه هستند، دو برابر قدمت فسیل‌های یافت شده در اروپا است. ا امیدوار است که «این کشف باعث شود که باستان شناسان انسانی اهمیت بیشتری برای کند و کاو در خصوص ریشه های انسان امروزی در آسیا قائل شوند.»



نوع انسان کنونی یا هوموساپینس 200 هزار سال قبل برای اولین بار در شرق آفریقا ظاهر شده و سپس به نقاط دیگر جهان مهاجرت کرده است. هر چند که زمان و مکان بسیاری از این مهاجرت‌ها هنوز ناشناخته باقی مانده است.

خانم ماریا مارتینون تورس، انسان اولیه شناس دانشگاه کالج در لندن عقیده دارد که مهاجرت به چین (شرق آسیا) قرن‌ها قبل از مهاجرت انسان‌های اولیه به اروپا اتفاق افتاده است. «با توجه به سرمای شدید در زمستان‌های اروپا، این منطقی است که فکر کنیم مهاجرت به آسیا راحت‌تر بوده است.» به گفته مارتینون تورس، نود هزار سال قبل، مهاجرانی از آفریقا تا اسرائیل پیش روی کردند چرا که فسیل‌‌های انسانی مربوط به آن دوران در غارهایی در آن کشور کشف شده است، اما آنها هرگز به خود اروپا نرسیدند. وی می‌گوید چه‌بسا مهاجرت هوموساپینس‌ها یا همان انسان‌های مدرن امروزی به سرزمین نئاندرتال‌ها که هزاران سال بر اروپا تسلط داشتند، بسیار دشوار بوده است. نتایج این کشف تازه در مجله علمی معتبر «نیچر» منتشر شده است.




تاریخ : یادداشت ثابت - شنبه 95/5/17 | 11:42 عصر | نویسنده : آیدا پاشایی | نظر

هفت سال است که پروژه‌ای تحت عنوان «ژن‌نگاری» با پشتیبانی موسسه «نشنال جئوگرافی» کار گردآوری و بررسی اطلاعات میراث ژنتیک مردمان مختلف را از طریق خوانش داده‌های ثبت شده در «دی ان ای» آنها در دست اجرا دارد.

این داده‌ها در دو رشته اصلی ژنتیک پُشت مادری شخص (یعنی مادرِ مادرِ مادرِ مادر... الی آخر.) یا پُشت پدری وی ( یعنی پدرِ پدرِ پدرِ پدر... الی آخر) دنبال می‌شوند.

دانشمندان در این پروژه رگ و ریشه شخص مورد بررسی را تا زمان کوچ نخستین انسان‌های مدرن از قاره آفریقا به دیگر نقاط جهان، حدود 60 هزار سال قبل، ردیابی می‌کنند.

به گزارش مجله نشنال جئوگرافیک، موسسه نشنال جئوگرافیک آغاز فاز دوم پروژه ژن‌نگاری را اعلام کرده است. فاز دوم ژن‌نگاری که با عنوان اختصاری «جنو 2?.?0» معرفی شده، پاسخ دو سوال اساسی را در دستور کار قرار داده است:

بررسی پُشت «مادرِ پدرِ مادرِ مادرِ» شما (و الی آخر) چه داده هایی ژنتیکی را نشان خواهد داد؟

و دوم اینکه: تکلیف انسان های غیر مدرنی که با انسان های مدرن درآمیختند چه می شود؟ آنهایی که در طول حرکت انسان مدرن از قاره آفریقا در اروپا و آسیا بر سر راه وی قرار گرفتند و در نهایت انسان های امروزی را پدید آوردند.

اسپنسر ولز، مدیر پروژه «جنو 2?.?0»، در موسسه نشنال جئوگرافیک توضیح می دهد که در فاز نخست این پروژه، محققان نمونه 12 شاخص قابل شناسایی کروموزوم های ایگرگ را به منظور ردیابی پُشت مذکر هر فرد مورد بررسی قرار می دهند و به همین ترتیب، برای ردیابی پُشت مونث وی حدود 150 شاخص دی ان ای میتوکوندریایی را نیز واکاوی می کنند.

پژوهشگر ارشد نشنال جئوگرافیک در ادامه توضیحات خود تصریح می کند که در پروژه «جنو 2?.?0» ، بر روی نمونه تمامی کروموزوم های دیگر آدمی که تا کنون مورد بررسی دقیق قرار نگرفته اند مطالعه دقیق انجام خواهد شد.
وی می افزاید: «با انجام این آزمایش، داستان های فراموش شده گذشته های دور خود را ورای روزگار اجدادمان درک خواهیم کرد.»

نمونه ای آزمایش های تبارشناسی در قزاقستان

نمونه ای آزمایش های تبارشناسی در قزاقستان

اما علاوه بر آنچه مدیر پروژه «جنو 2?.?0» از آن به عنوان دستاورد بزرگ یاد می کند، هیجان انگیز ترین جنبه فاز جدید پروژه برای بسیاری از مردم تعیین میزان وجود رگ و ریشه انسان های غیرمدرن و اولیه در شجره نامه خانوادگی شان خواهد بود.

واکاوی دی ان ای بقایای بر جای مانده از انسان های نئاندرتال و دنیسووان این امکان را برای دانشمندان فراهم آورده که شاخص های دقیق ژنتیک انسان های اولیه را نیز ثبت کنند. بدین ترتیب بررسی دقیق تر نمونه «دی ان ای انسان های زنده امروزین» مشخص خواهد کرد که چند درصد از دی ان ای این افراد از یک یا هر دو دو گونه انسان های اولیه به ارث رسیده است یا، به قول اسپنسر ولز، «نشان می دهد چقدر نئاندرتال هستند.»

در بیانیه مطبوعاتی موسسه نشنال جئوگرافیک درباره پروژه «جنو 2?.?0» آمده است: «شرکت کنندگان در این آزمایش، نتایج بررسی نمونه دی ان ای خود را به شیوه ای تازه در قالبی مبتنی بر شبکه و با طراحی جدید دریافت خواهند نمود. علاوه بر آن، نمودار تصویری کوچ اجداد شخص مورد نظر در طول قرون نیز در اختیار او قرار خواهد گرفت و در عین حال معلوم خواهد شد که از لحاظ ژنتیکی اجداد او از کدام مناطق در جهان آمده اند.»

نمونه برداری از دی ان ای نیز به همان شیوه ساده و بدون درد مورد استفاده در فاز نخست جنوگرافیک خواهد بود که شامل کشیدن دو عدد برس کوچک گوش پاک کن مانند در دهان فرد است که نمونه سلول حاوی دی ان ای را جمع می کنند.

هرچه تعداد افراد بیشتری در این آزمایش شرکت کنند بر میزان دقت آن نیز افزوده خواهد شد. جالب آنکه دست اندرکاران فاز دو ژن‌نگاری می گویند شرکت کنندگان خواهند توانست اطلاعات مربوط به تبارشناسی خود را پس از دریافت، در قالب نمودارهای «اینفوگرافیک» بر روی شبکه های اجتماعی با دیگران به اشتراک بگذارند.

در همین حال، یافته های پروژه ژن‌نگاری تا کنون به انتشار 35 مقاله علمی انجامیده که برای نخستین بار پاسخ پرسش هایی قدیمی را به شیوه علمی و دقیق در اختیار علاقه مندان و پژوهشگران قرار داده است؛ پرسش هایی درباره مسائلی از قبیل خاستگاه زبان های قفقازی، مسیر اولیه کوچ انسان های اولیه، ردپای فنیقی ها در سواحل مدیترانه، تاثیر ژنتیک جنگ های صلیبی و اصلیت خاندان پادشاهی رومانی که شامل دراکولای افسانه ای نیز می شود.

نتایج آزمایش های دی ان ای و یافته های ژنتیک در بانک داده ویژه ای ذخیره خواهد شد که بزرگترین مجموعه اطلاعات مردم شناسی ژنتیک بشریت را تا به امروز تشکیل خواهد داد.

در فاز دوم پروژه جنوگرافیک، دست اندرکاران این پروژه با افراد، موسسات و سازمان هایی از سراسر جهان همکاری کرده و به کمک آنها تاریخچه ژنتیک افراد مختلف از نژادها و قومیت های مختلف مورد کند و کاو قرار دادند.

تا به این جای کار، پروژه «جنوگرافیک- 2» طرفداران پرشماری در جهان یافته است. از جمله اشخاصی که در این پروژه با نشنال جئوگرافیک همکاری کرد، شخص نخست وزیر قزاقستان بود که پس از انجام آزمایش های جنوگرافیک و دریافت نتایج مربوط به بررسی ژنتیک خود و آگاهی از تاریخچه خانواده اش آن چنان تحت تاثیر قرار گرفت که از کل تیم اسپنسر ولز رسماً دعوت به عمل آورد که نمونه های دی ان ای مردم قزاقستان را گردآوری کنند.

مردم باربادوس نیز از دست اندرکاران پروژه خواسته اند درباره الگوی تنوع نژادی در کشورشان تحقیقات بیشتری انجام شود. شهروندان آفریقای جنوبی نیز با اطلاع از توان دقیق این آزمایش مردم شناسی از دانشمندان جنوگرافیک- 2 درخواست کرده اند با انجام آزمایش های لازم این گمانه را که مردم آفریقای جنوبی از تبار «سان» ها، نخستین ساکنان این منطقه، و مخلوطی از دیگر نقاط آفریقا، هند و اروپا هستند را بررسی کنند.

در حالی که پروژه جنوگرافیک- 2 رفته رفته افراد بیشتری را برای شرکت در این آزمایش بزرگ تشویق می کند، عموم مردم و علاقمندان به بازدید از سایت جدید پروژه تشویق شده اند.

 



تاریخ : یادداشت ثابت - شنبه 95/5/17 | 11:40 عصر | نویسنده : آیدا پاشایی | نظر

نتایج یک تحقیق جامع نشان می‌دهد اختلالات روانی، لخته شدن خون و رفتارهای اعتیادی از ژن‌های مربوط به اجداد نئاندرتال به انسان‌های امروزی رسیده است.
حالا دیگر اگر کسی سیگاری یا افسرده است می‌تواند اجداد نئاندرتال را مقصر بداند.

به گزارش خبرگزاری فرانسه، دانشمندان در سال 2010 اعلام کردند که نیاکان انسان امروزی ساکن آفریقا (هومو ساپین‌ها) بعد از مهاجرت به اروپا و آسیا با نوع دیگری از انسان اولیه ساکن این مناطق بنام نئاندرتال‌ها مواجه شده و با آنها زاد و ولد کرده‌اند. هم اکنون یک تا چهار درصد ژن‌های انسان‌های امروزی به نئاندرتال‌ها باز می‌گردد.

در این پژوهش دی ان‌ای نئاندرتال در ژنوم حدود 28 هزار فرد بزرگسال با‌ نژاد اروپایی بررسی شده است؛ با مطالعه سوابق پزشکی این افراد «تاثیر نامشهود، اما مهم» ژن‌های نئاندرتال‌ها بر انسان‌های امروزی نشان داده شده است.

جان کاپرا استادیار علوم زیستی در دانشگاه واندربیلت می‌گوید: «یافته اصلی ما این است که دی ان‌ای نئاندرتال بر روی صفات بالینی انسان‌های مدرن تأثیرگذار است. ما دریافتیم رابطه‌ای بین دی ان‌ای نئاندرتال و بسیاری صفات شامل بیماری‌های سیستم ایمنی، پوستی، عصبی، روانی و باروری وجود دارد».

این تحقیق همچنین نشان می‌دهد دی‌ان‌ای انسان امروزی شامل 135 هزار گونه ژنی مربوط به نئاندرتال‌ها است که حدود 30 هزار سال پیش بر روی زمین زندگی می‌کردند.

دانشمندان دریافتند این ژن‌ها خطر 12 بیماری شامل افسردگی، حمله قلبی و مخصوصا اعتیاد به نیکوتین را افزایش می‌دهند.

اثرات روانی و عصبی در بسیاری از افراد دارای دی‌ان‌ای نئاندرتال مشاهده می‌شود. برخی گونه‌های ژنی باعث افزایش افسردگی و بعضی دیگر باعث کاهش افسردگی می‌شوند.

برخی گونه‌های ژنی نئاندرتال قابلیت انعقاد خون را افزایش می‌دهند. این امر در بهبود سریع زخم و جلوگیری از ورود عوامل بیماری زا به بدن مفید بوده است. اما امروزه افرادی که خونشان زودتر منعقد می‌شود بیشتر در معرض سکته، انسداد ریوی و مخاطرات دوران حاملگی هستند.

نئاندرتال‌ها حدود 200 هزار سال در اروپا و آسیای غربی پیش از ورود انسان‌های مدرن امروزی زندگی کردند. دانشمندان عقیده دارند انسان مدرن در حین تکامل بخشی از دی‌ان‌ای نئاندرتال را حفظ کرد که در غلبه بر مشکلات محیطی خارج آفریقا سودمند بود. با وجود این، بسیاری از این ژن‌ها ممکن است در محیط‌های مدرن امروزی مفید نباشند.

تحقیق دیگری که در ماه ژانویه در مجله علمی «ژنتیک انسان» منتشر شد شواهدی از ارتباط بین ژن‌های نئاندرتال و بعضی اختلالات ایمنی، حساسیتی و تنگی نفس پیدا کرد.

این تحقیق که در شماره 12 فوریه مجله علمی «ساینس» منتشر شده است.




تاریخ : یادداشت ثابت - شنبه 95/5/17 | 11:7 عصر | نویسنده : آیدا پاشایی | نظر

نئاندرتال‌ها در کدام دوره و کجای ایران می‌زیسته‌اند؟
باستان شناسان با توجه به ویژگی‌های ابزارسازی دوره‌های مختلف پارینه سنگی، این دوران را به دوره‌های پارینه سنگی قدیم، پارینه سنگی میانه، پارینه سنگی جدید و فراپارینه سنگی تقسیم کرده‌اند. دوران پارینه سنگی با ساخت اولین ابزارهای سنگی...


 آیا نئاندرتال‌های ایرانی زبان و هنر داشته‌اند؟
قابلیت تکلم و ارتباط کلامی از موارد مورد بحث در نئاندرتال‌ها است. زیرا نمی‌توان آن را به وضوح در استخوان‌بندی و شواهد باستان شناختی یافت. گرچه کشف استخوان «لامی»...


سنگواره نئاندرتال‌ها در چه مناطقی از ایران کشف شده؟
داستان کشف نخستین سنگواره انسان دوره پارینه سنگی در ایران به پس از پایان جنگ جهانی دوم و آغاز مجدد کاوش‌های باستان شناسان آمریکایی در جنوب غرب آسیا، بازمی‌گردد. یک دیرین انسان شناس آمریکایی به نام «کارلتون کوون»...


 نئاندرتال‌ها چگونه مردگان خویش را دفن می‌کردند؟
رویکرد نئاندرتال‌ها در مواجهه با مردگان خویش نیز از جنبه‌های خاص رفتار اجتماعی آنهاست که در گروه‌های انسان ریخت پیش از آنها، مشاهده نشده است...


 نئاندرتال ایرانی چه قیافه‌ای داشت؟
جمجمه نئاندرتال‌ها در مقایسه با جمجمه ما، دراز و دوکی شکل با سقفی کوتاه، پیشانی عقب رفته و کوتاه بود که در جلو، به دو قوس برجسته ابرویی ختم می‌شد...

 

بازسازی انسان نئاندرتال در موزه بندر عباس

شیوه زندگی و شکار میان نئاندرتال‌ها به چه صورت بود؟

باستان شناسان معتقدند که جمعیت هر گروه نئاندرتال بین 15 تا 30 نفر و در شرایط مساعد نزدیک به 50 نفر بوده است که به صورت کوچ‌رو و در جستجوی منابع خوراکی و دیگر مایحتاج...

 


نئاندرتال‌ها چه ابزارهایی در کارهای روزمره خود داشتند؟
فرهنگ ابزارسازی انسان نئاندرتال، «موستری» گفته می‌شود که ویژگی عمده آن استفاده از شیوه‌های مختلف تراش سنگ، برای تولید تراشه‌هایی است که یا از لبه تیز آنها استفاده می‌شد یا...


آیا نئاندرتال‌های ایرانی از آتش استفاده می‌کردند؟
در ایران، آثار استفاده نئاندرتال‌ها از آتش، به شکل قطعات ذغال و لایه‌های خاکستر در چندین مکان کاوش شده در غار «کنجی»، غار «قلعه بزی» و چند مکان دیگر...


نئاندرتال‌های ایران چه حیواناتی را شکار می‌کردند؟
در تعدادی از زیستگاه‌های کاوش شده دوره پارینه سنگی میانی ایران، در کنار دست ساخته‌های سنگی، بقایای گونه‌های مختلف جانوری خصوصا پستانداران علف‌خوار، به وفور یافت شده است...


دلایل انقراض نئاندرتال‌ها چه بود؟
انقراض نئاندرتال‌ها یکی از معماهای پیچیده باستان‌شناسی پارینه سنگی است و نظریه‌های مختلفی درباره آن مطرح شده است. در مجموع انقراض یک گونه در طبیعت، امری بدیهی است...




تاریخ : دوشنبه 95/6/15 | 2:4 صبح | نویسنده : آیدا پاشایی | نظر